Jak dziewczyna zauważyła miecz był lżejszy niż przypuszczała. Błyskawicznie go podniosła
-Jeśli miecz będzie chciał. Podniesiesz go. Jeśli nie. To od razu ci z dłoni wypadnie, albo podziurawi ci od razu dłonie - po czym przyjrzał się dale "łukowi" Nekomi

-Aha...ale właścicielka nie musi mieć dobrych intencji, by dzierżyć ten łuk czyż nie ? - spytał się chłopak, po czym spoglądnął na swój miecz. Dziwnie się czuł używając swoich oczu, ponieważ zwykle patrzał przez swoje ostrze, które trzymała lisica

-Aha... - odpowiedział Kuroki, po czym starał się wziąć jego ostrze
-Może, już koniec wymiany orężami? Szczerze mówiąc, nie potrafiłbym walczyć z takim łukiem. W ogóle nie potrafiłbym walczyć magią psychiczną, taką którą ty posiadasz.

-Właśnie nie ma nic do roboty...może masz propozycje co można porobić...bo ja niestety nie wiem - odpowiedział, po czym zakrył swoje oczy ciemno niebieską czapką.
Od razu lepiej. pomyślał chłopak. Nie odpowiadało mu patrzenie przez swoje własne oczy

-Różnie...niektórzy magowie trenują, niektórzy bawią się, a ludzie...żyją po prostu bez użycia magii.. - chłopak sprawił wrażenie wręcz lodowatego
-Moim hobby...jest walka...a twoim? - spytał się Kuroki

-Hobby, to twoje zainteresowanie, coś co po prostu lubisz robić - oznajmił
-A właściwie czemu uciekłaś? - spytał się Kuroki, po czym przyglądnął się lisicy oczami swojego miecza

-Do bycia złą? Co ci takiego kazali robić, że sądzisz, że to było złe? - lekko uśmiechnął się chłopak i spytał się lisiczki. Nie wyobrażał sobie jej robiącego coś strasznego, to po prostu nie było w jej stylu